Παιδική πορνογραφία και παιδοφιλία στο Διαδύκτιο

Στην εποχή μας η διάδοση και η επιρροή της πορνογραφίας είναι μεγαλύτερη όσο ποτέ. Το διαδίκτυο και οι αναρίθμητοι πλέον τηλεοπτικοί σταθμοί που προσφέρουν είτε δωρεάν είτε με πληρωμή κάθε μορφής πορνογραφικό περιεχόμενο, βρίσκονται πολύ κοντά σε όλους. Οι σύγχρονες τεχνολογίες επιτρέπουν τόσο σε ενήλικες αλλά και σε παιδιά ή έφηβους μία εξαιρετικά εύκολη πρόσβαση σε πορνογραφικές φωτογραφίες, ταινίες ή κείμενα, οποιαδήποτε ώρα ή ημέρα. Γίνεται ακόμη σοβαρότερο από το γεγονός ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν με μεγάλη ευκολία και συστηματικά από το σπίτι, χωρίς να γίνεται εύκολα αντιληπτό από άλλους. Η παιδική πορνογραφία στο διαδίκτυο εκτός από τη φοβερή εξάπλωση που έχει πάρει, χαρακτηρίζεται από την εύκολη πρόσβαση, την ανωνυμία και το χαμηλό κόστος. Παλαιότερα η πορνογραφία γενικότερα ήταν περιορισμένη. Εκτός από τις φωτογραφίες που δεν ήταν εύκολο να τις προμηθευτεί ο οποιοσδήποτε και ιδιαίτερα τα παιδιά, υπήρχαν στους κινηματογράφους οι σχετικές ταινίες. Στις περιπτώσεις αυτές τόσο η πρόσβαση όσο και το περιεχόμενο υπόκειντο σε έλεγχο. Σήμερα το διαδίκτυο επιτρέπει πρακτικά σε όλους την πρόσβαση σε πληθώρα δικτυακών τόπων με πολύμορφο πορνογραφικό περιεχόμενο. Η ποιότητα του περιεχομένου που προβάλλεται από τους πορνογραφικούς δικτυακούς τόπους είναι συχνά επικίνδυνη καθώς δεν προβάλλονται κανονικές σεξουαλικές συμπεριφορές αλλά τροποποιημένες καταστάσεις με στόχο την εμπορική εκμετάλλευση. Οι σκηνές ή οι φωτογραφίες που προβάλλονται σε πορνογραφικά βίντεο δημιουργούν εσφαλμένες εντυπώσεις για το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Παιδική Πορνογραφία Η παιδική πορνογραφία είναι η συνέπεια της εκμετάλλευσης ή της σεξουαλικής κακοποίησης που διαπράττεται ενάντια σε ένα παιδί. Μπορεί να οριστεί ως οποιαδήποτε μέσα απεικόνισης ή προώθησης σεξουαλικής κακοποίησης ενός παιδιού, συμπεριλαμβανομένης της τυπωμένης ή ακουστικής ύλης, που επικεντρώνεται σε σεξουαλικές πράξεις ή στα γεννητικά όργανα των παιδιών.Είναι γνωστά σχετικά λίγα για την παιδική πορνογραφία, μιας και είναι ένα θέμα που δεν έχει προσελκύσει συστηματική ερευνητική προσπάθεια. Υπάρχει ελάχιστη γνώση για να υποβληθούν ερωτήσεις για τη φύση της, τη σχέση της με τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών, και την ευρύτερη σχέση της με το διαδίκτυο (είτε ως μέσο διανομής, είτε ως παράγοντα από μόνο του) (Taylor and Quayle, 2003). Ένα εξίσου δύσκολο θέμα βρίσκεται στην απόφαση τι αποτελεί πραγματικά την πορνογραφία παιδιών. Η εξέταση των φωτογραφιών από τις καταληφθείσες συλλογές των παραβατών καταδεικνύει ότι μια ευρεία ποικιλία των εικόνων συλλέγεται και υπό κάποια έννοια χρησιμοποιείται από τους ενηλίκους σεξουαλικά ενδιαφερόμενους στα παιδιά για να τροφοδοτήσουν τις φαντασίες τους. Αυτό θίγει τα σύνθετα ζητήματα για την φύση της πορνογραφίας όταν προσπαθούμε να τον καθορίσουμε από τα αντικειμενικά μέτρα σε αντιδιαστολή με την εξέταση της λειτουργίας που έχει για το άτομο και την χρήση στην οποία τίθεται. Αυτό θίγει τα εξίσου σύνθετα και θεμελιώδη ζητήματα για το σεξουαλικό ενδιαφέρον για τα παιδιά, το γιατί και το πώς εκείνο το ενδιαφέρον βρίσκει την έκφραση στην παιδική πορνογραφία. Από ψυχολογική άποψη οι Svedin και Back (1996) καθορίζουν την παιδική πορνογραφία ως “ένα κείμενο ή μια εικόνα – δηλ. φωτογραφία, φωτογραφική διαφάνεια, ταινία ή πρόγραμμα από υπολογιστή – που προορίζεται να προκαλέσει σεξουαλικό συναίσθημα ή ανάπτυξη της φαντασίας στους ενηλίκους” (βλ. Taylor and Quayle, 2003). Μπορούμε να θεωρήσουμε το Διαδίκτυο απλά ως μέσο διανομής, αλλά, τουλάχιστον στο πλαίσιο που ενδιαφερόμαστε για αυτό, το ίδιο το Διαδίκτυο έχει επίσης έναν σημαντικό ψυχολογικό ρόλο που διαδραματίζει στη ανάπτυξη και τη διάδοση της πορνογραφίας παιδιών. Η πορνογραφία παιδιών και το Διαδίκτυο αντιπροσωπεύουν ένα ακριβές παράδειγμα του σύγχρονου εγκλήματος – το σμίξιμο της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών και των νέων τεχνολογιών. Αυτό προκαλεί και επεκτείνει την κατανόησή μας της σχέσης μεταξύ του ατόμου και των υπολογιστών, και τον ρόλο που ο υπολογιστής μπορεί να διαδραματίσει στη σεξουαλική εκμετάλλευση των παιδιών (Taylor and Quayle, 2003). Στο διαδίκτυο υπάρχουν απεριόριστες πληροφορίες και ένα μεγάλο μέρος από αυτό αφορά το σεξουαλικό υλικό. Εκεί, κάποιος μπορεί να επιδιώξει συμβουλές για τα σεξουαλικά προβλήματα, να ψάξει για σεξουαλικό υλικό (κείμενο, εικόνες, βίντεο) και να συμμετάσχει σε ρομαντικές και σεξουαλικές σχέσεις. Ο Griffiths το 2000 απαριθμεί τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίου το διαδίκτυο χρησιμοποιείται για σεξουαλικούς λόγους. Αυτοί περιλαμβάνουν (Taylor and Quayle, 2003) :

• Την αναζήτηση σεξουαλικού υλικού για εκπαιδευτική χρήση

• Την αγορά ή πώληση σεξουαλικών αγαθών για την περαιτέρω χρήση σε μια απευθείας σύνδεση.

• Την επίσκεψη ή και την αγορά αγαθών στα σε απευθείας σύνδεση εικονικά καταστήματα σεξ.

• Την αναζήτηση υλικού για ψυχαγωγικούς/αυνανιστικούς λόγους μέσω της χρήσης on-line.

• Την αναζήτηση σεξουαλικών συνεργατών για μια διαρκή ή παροδική σχέση.

• Την αναζήτηση ατόμων που γίνονται έπειτα θύματα του σεξουαλικού εγκλήματος στο διαδίκτυο.

• Την συμμετοχή και διατήρηση των σε απευθείας σύνδεση σχέσεων μέσω των δωματίων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή/και συνομιλίας.

Οι σκοποί και χρήσεις της παιδικής πορνογραφίας είναι οι εξής (Arnaldo, 2001) :

• Οι αποστολείς και/ή παραγωγοί της παιδικής πορνογραφίας είναι προμηθευτές που ικανοποιούν μια απαίτηση. Αυτό οδηγεί φυσικά στη διαφήμιση της διαθεσιμότητας των παιδιών που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή ιστοσελίδων πορνογραφικού υλικού, υπό μορφή καταλόγων που παρουσιάζουν εικόνες των παιδιών και που απαριθμούν τις ηλικίες, τις υπηκοότητες, τις φυσικές ιδιότητες και τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους.

• Οι χρήστες ή οι θεατές της παιδικής πορνογραφίας - συμπεριλαμβανομένων των παιδόφιλων - μπορούν να την χρησιμοποιήσουν ως μορφή φυγής ή φαντασίας, και για αυτούς η πορνογραφία είναι μια διέξοδος, που οδηγεί όχι πιο μακριά από τον αυνανισμό. Υπάρχουν εκείνοι, εντούτοις, για τους οποίους το θέαμα της παιδικής πορνογραφίας χρησιμεύει για να υποκινήσει τη σεξουαλική επιθυμία ως προοίμιο στην πραγματική σεξουαλική δραστηριότητα με τα παιδιά.

• Η παιδική πορνογραφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους παιδόφιλους να εκμηδενίσουν τις απαγορεύσεις των παιδιών προκειμένου να παραπλανηθούν ή να ενθαρρυνθούν για να συμμετάσχουν ελεύθερα είτε στην πορνεία είτε στην πορνογραφία. Οι παιδόφιλοι και οι καταχραστές παιδιών χρησιμοποιούν επίσης την ενήλικη πορνογραφία για να νομιμοποιήσουν τις ενέργειές τους και για να πειστούν και να πείσουν και τα παιδιά ότι η συμπεριφορά τους ειναι φυσολογική.

• Η πορνογραφία παιδιών μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως μέσο ανταλλαγής με άλλους εκμεταλλευτές στις δημόσιες και ιδιωτικές αγορές.

• Σεξουαλικά οι ρητές εικόνες των παιδιών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκβιάσουν τα παιδικά θύματα στην υπακοή ή τη σιωπή. Υπάρχουν στοιχεία ότι η παιδική πορνογραφία χρησιμοποιείται ως ενεργό εργαλείο από τους ομοφυλόφιλους για την στρατολόγηση των νέων αγοριών.

• Αν και τα χρήματα δεν είναι συνήθως η αρχική ανησυχία των χρηστών, μπορεί να είναι πολύ κερδοφόρα για τους παραγωγούς. Το σκληροπυρηνικό πορνογραφικό υλικό κρυπτογραφείται και οι παραγωγοί πωλούν το κλειδί στον κώδικα έναντι αμοιβής.

• Η παραγωγή και η διάδοση του πορνογραφικού υλικού χρησιμοποιούνται για να απευαισθητοποιήσουν την κοινωνία γενικά, και για να στείλουν ένα μήνυμα ότι τα παιδιά είναι νόμιμα συνεργάτες του σεξ. Αυτό είναι μια πολύ δόλια στρατηγική, δεδομένου ότι καθιστά το ευρύ κοινό εξοικειωμένο στη παρουσία παιδιών στην πορνογραφία και ελαττώνει οποιαδήποτε αγανάκτηση που κανονικά θα αισθάνονταν κάτω από τις συνηθισμένες περιστάσεις.

Τα είδη της παιδικής πορνογραφίας Tο αποδεικτικό υλικό διαιρείται σε τρεις κατηγορίες (Taylor and Quayle, 2003).: 1) ενδεικτικό - υλικό που απεικονίζει τα ντυμένα παιδιά, το οποίο προτείνει ένα σεξουαλικό ενδιαφέρον για τα παιδιά 2) άσεμνο - υλικό που απεικονίζει τα γυμνά παιδιά που προτείνει ένα σεξουαλικό ενδιαφέρον για τα παιδιά 3) ιδιαίτερα άσεμνο - υλικό που απεικονίζει τα παιδιά στις αυστηρά σεξουαλικές πράξεις. Πιο συγκεκριμένα τα επίπεδα ταξινόμησης της παιδικής πορνογραφίας είναι τα εξής (Taylor and Quayle, 2003) : 1) Ενδεικτικό: μη-ερωτικές και μη-σεξουαλικές εικόνες που παρουσιάζουν το εσώρουχό των παιδιών, είτε από τις εμπορικές πηγές είτε από τα οικογενειακά λευκώματα, εικόνες των παιδιών που παίζουν στις κανονικές τοποθετήσεις, στις οποίες το πλαίσιο ή η οργάνωση των εικόνων από τον συλλέκτη δείχνει την απρέπεια, 2) Γυμνισμός: Εικόνες των γυμνών ή ημί-γυμνων παιδιών στις κατάλληλες τοποθετήσεις γυμνιστών, και από νόμιμες πηγές, 3) Ερωτικό: Λαθραίες ληφθείσες φωτογραφίες των παιδιών στις περιοχές παιχνιδιού ή άλλων ασφαλών περιβαλλόντων που παρουσιάζουν είτε εσώρουχο είτε που ποικίλλουν τους βαθμούς γύμνιας. 4) Έκθεση: θέτει σκόπιμα πλήρως τις εικόνες των παιδιών, μερικά που ντύνονται ή γυμνά (όπου το πλαίσιο και η οργάνωση, προτάσσουν το σεξουαλικό ενδιαφέρον) 5) Ερωτική τοποθέτηση: θέτει σκόπιμα πλήρως τις εικόνες, όπου τα παιδιά είναι μερικώς ντυμένα ή γυμνά ή τα θέτει προκλητικά, 6) Αυστηρή ερωτική τοποθέτηση: Υπογράμμιση των γεννητικών περιοχών όπου το παιδί είναι είτε γυμνό, είτε μερικώς ή πλήρως ντυμένο. 7) Σεξουαλική δραστηριότητα: Περιλαμβάνει το άγγιγμα, αμοιβαίο και αυτό- αυνανισμό, προφορικό σεξ και επαφή από το παιδί, μην περιλαμβάνοντας έναν ενήλικο, 8) Επίθεση: Εικόνες των παιδιών που υπόκεινται σε μια σεξουαλική επίθεση, περιλαμβάνοντας ψηφιακό άγγιγμα, που περιλαμβάνει έναν ενήλικο. 9) Μικτή επίθεση: Συνολικά άσεμνες εικόνες της σεξουαλικής επίθεσης, που περιλαμβάνουν το διεισδυτικό σεξ, τον αυνανισμό ή το προφορικό σεξ που περιλαμβάνουν έναν ενήλικο. 10) Σαδιστικό/κτηνωδία: α. Οι εικόνες που παρουσιάζουν ένα παιδί που είναι υποταγμένο, δεμένο, κτυπημένο, μαστιγωμένο ή υπαγόμενο σε κάτι που υπονοεί τον πόνο, β. Εικόνες όπου ένα ζώο περιλαμβάνεται με κάποια μορφή σεξουαλικής συμπεριφοράς με ένα παιδί. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι οι συλλογές των φωτογραφιών των παιδιών δεν είναι αυτές καθ' εαυτές από μόνες τους ενδεικτικές οτιδήποτε ακατάλληλου. Είναι το πλαίσιο σε εκείνες τις φωτογραφίες, και ο τρόπος στους οποίους οργανώνονται, ή αποθηκεύονται, ή θέματα τα οποία μπορούν να προκαλέσουν ανησυχία. Οι περισσότερες οικογένειες έχουν εξ ολοκλήρου κατάλληλες εικόνες των παιδιών τους, και τέτοιες εικόνες δεν είναι σε επίπεδο όπου είναι ενδεικτικές ενήλικου σεξουαλικού ενδιαφέροντος για τα παιδιά εκτός αν είναι υπό κάποια έννοια απρεπές. Επιπλέον, στο ίδιο πλαίσιο η απεικόνιση των παιδιών με εσώρουχό, ή γυμνά, μπορούν να είναι εξ ολοκλήρου κατάλληλα. Οι εμπορικές οργανώσεις περιλαμβάνουν την παραγωγή του εσώρουχου ή την ενδυμασία των παιδιών και μπορούν επίσης κατάλληλα να χρησιμοποιηθούν φωτογραφίες των μερικώς ντυμένων παιδιών με σαφώς ακατάλληλο τρόπο. Τέτοιες φωτογραφίες μπορούν, εντούτοις, να χρησιμοποιηθούν άπρεπα από τους ενηλίκους με ένα σεξουαλικό ενδιαφέρον για τα παιδιά. Μέσα σε εκείνο το ακατάλληλο πλαίσιο, ουσιαστικά οι αθώες εικόνες μπορούν να εμπέσουν στην κατηγορία ενδεικτικού υλικού (το επίπεδο 1). Το επίπεδο 1 μπορεί να περιλαμβάνει τις περισσότερες κοινές εικόνες των παιδιών, είτε παρμένες εμπορικά είτε από οικογενειακές συλλογές. Οι λόγοι για το συνυπολογισμό αυτού του είδους φωτογραφιών με υλικό σχετικό με το ενήλικο σεξουαλικό ενδιαφέρον για τα παιδιά είναι ότι ο βαθμός στον οποίο μια φωτογραφία μπορεί να είναι σεξουαλική πέρα από τα ψέματα όχι τόσο του αντικειμενικού περιεχόμενου του, αλλά στη χρήση στην οποία η εικόνα μπορεί να τεθεί. “Ο Howitt (1995) εφιστά την προσοχή στη σημασία σχετικά με αυτού του είδους αθώας φωτογραφίας στην προώθηση και τη στήριξη της σεξουαλικής φαντασίας”. Αυτή η γενική συζήτηση είναι επίσης σχετική με τις εκτιμήσεις της απεικόνισης των παιδιών και της γυμνότητας των παιδιών στις καλλιτεχνικές τοποθετήσεις, όπως βρίσκεται στο επίπεδο 2. Οι ιδιότητες που απαιτούνται για να κριθεί το "καλλιτεχνικό" μπορούν να είναι σύνθετες, δεν είναι απαραίτητο να υποτεθεί ότι οι εικόνες γυμνών ή ημίγυμνων παιδιών είναι απαραιτήτως ακατάλληλες. Φυσικά, τα κίνητρα του παραγωγού είναι σημαντικά, αλλά το πιο σημαντικό είναι το πλαίσιο στο οποίο τέτοιες φωτογραφίες αντιμετωπίζονται. Η επίδειξη τέτοιων φωτογραφιών μέσα σε μια έκθεση επίδειξης και σε ένα σαφές καλλιτεχνικό πλαίσιο, παραδείγματος χάριν, φαίνεται λογική. Η παρουσία τέτοιων εικόνων μέσα στις συλλογές του πιο σαφώς πορνογραφικού υλικού, εντούτοις, σε αυτό το επίπεδο αποτελούν εκ πρώτης όψεως τους λόγους για να υποτεθεί ότι τέτοιες εικόνες είναι σεξουαλικές για τους ενηλίκους που έχουν σεξουαλικό ενδιαφέρον στα παιδιά. Οι εικόνες που θα μπορούσαν να ταξινομηθούν στο επίπεδο 6 ή μεγαλύτερο είναι πιθανό να είναι παράνομες, δεδομένου ότι σαφώς υπό κάποια έννοια υπογραμμίζουν το σεξουαλικό ενδιαφέρον. Οι εικόνες στο επίπεδο 2 (που περιλαμβάνουν τις εικόνες των γυμνών ή ημίγυμνων παιδιών στις στάσεις γυμνιστών) μπορεί ή δεν μπορεί να είναι παράνομες, αν ένας τοπικός νόμος απαγορεύει αυστηρά τις σεξουαλικές εικόνες των ντυμένων παιδιών, είναι απίθανο ότι όλες οι εικόνες των επιπέδων 4 και 5 θα είναι παράνομες. Στο επίπεδο 3 οι εικόνες (λαθραία ληφθείσες φωτογραφίες των παιδιών που παρουσιάζουν είτε το εσώρουχο, είτε διάφορους βαθμούς γύμνιας) αντιπροσωπεύουν ένα ιδιαίτερο είδος διλήμματος, που επεξηγεί εν μέρει το ζήτημα που θίγεται παραπάνω. Χαρακτηριστικά, αυτές είναι εικόνες των μικρών παιδιών που παίζουν στις πισίνες ή τις παραλίες, που είναι πλήρως ή μερικώς ντυμένα. Αυτές οι φωτογραφίες μπορούν να μην είναι απαραιτήτως παράνομες σε πολλές περιπτώσεις, και μπορούν πράγματι να είναι όμοιες με τις νόμιμες οικογενειακές φωτογραφίες. Οι εικόνες στα επίπεδα 7, 8, 9 και 10 απαραιτήτως περιλαμβάνουν την παρουσία κάποιου άλλου στην εικόνα, είτε έναν ενήλικο, είτε ένα ζώο. Αυτές μπορούν να θεωρηθούν ως εικόνες σεξουαλικής επίθεσης ή βιασμού σε εξέλιξη, και να εμπέσουν σαφώς σε όλους τους σύγχρονους νομικούς ορισμούς της παιδική πορνογραφίας. Ο εντοπισμός μιας εικόνας, ή μιας σειράς εικόνων, σε κάποιο επίπεδο στην ταξινόμηση που περιγράφεται μπορεί να μην είναι πάντα ένας πλήρης και ικανοποιητικός χαρακτηρισμός μιας ιδιαίτερης συλλογής των εικόνων. Άλλα ζητήματα που περιβάλλουν το υλικό μπορούν επίσης να παίξουν έναν ρόλο στον καθορισμό της αίσθησης του βαθμού και της δριμύτητας της σεξουαλικής δίωξης. Οι παράγοντες που δείχνουν τη μεγαλύτερη δριμύτητα μέσα σε ένα δεδομένο επίπεδο μπορούν να είναι : 1. Όσον αφορά τις συλλογές, το μέγεθός τους και η ποιότητα της οργάνωσής τους. Το μέγεθος της συλλογής μπορεί να είναι ενδεικτικό του βαθμού συμμετοχής στις διαδικασίες της συλλογής υλικού, και του βαθμού στον οποίο ένα άτομο έχει απορροφηθεί από το ενήλικο σεξουαλικό ενδιαφέρον του για την κοινότητα παιδιών. Η ιδεοληπτική ταξινόμηση ή η οργάνωση του υλικού είναι επίσης μια ένδειξη της συμμετοχής του παραβάτη με τις εικόνες "σε μη απευθείας σύνδεση" ενασχόλησης με το υλικό. Τα σύνθετα συστήματα κατηγοριοποίησης μπορούν επίσης να είναι ενδεικτικά της συμμετοχής με την ανταλλαγή φωτογραφιών. 2. Η παρουσία νέου/ιδιωτικού υλικού. Αυτό μπορεί επίσης να αφορά την έκταση στην οποία ο συλλέκτης έχει πρόσβαση στους παραγωγούς, ή τον κύκλο γύρω από τον οποίο το νέο και εκτιμημένο υλικό κυκλοφορεί. Πάλι μπορεί να είναι ενδεικτικό του βαθμού συμμετοχής στον κόσμο της παιδικής πορνογραφίας. 3. Από την άποψη των παραγόντων παραγωγής, η προσθήκη του υποδηλωτικού υλικού που είτε δείχνει την διαθεσιμότητα του παιδιού, είτε που υπερβάλλει τις υποδηλωτικές ιδιότητες της φωτογραφίας. 4. Η ηλικία του παιδιού. Τα πρόσφατα στοιχεία (Taylor 1999) προτείνουν ότι η ηλικία των παιδιών στη νέα παιδική πορνογραφία μειώνεται. Τα πολύ μικρά παιδιά (5 ετών και κάτω) μπορούν να είναι ιδιαίτερα τρωτά στη συμμετοχή στην παιδική πορνογραφία , δεδομένου ότι μπορούν να είναι πιο ευαίσθητα σε αυτό που για ένα μεγαλύτερο παιδί θα φαινόταν ακατάλληλο, όπως τα αιτήματα για γδύσιμο. Τα πολύ μικρά παιδιά μπορούν να έχουν ελάχιστη ή καμία συνειδητοποίηση του σεξουαλικού πλαισίου σε αυτό που καλούνται για να κάνουν ή την ακαταλληλότητα του, και μπορούν να υπόκεινται στη σεξουαλική καταπίεση χωρίς τον ίδιο κίνδυνο κοινοποίησης για τους ενηλίκους. Σε αυτές τις περιστάσεις, υπάρχει μια μεγαλύτερη δυσαναλογία στη δύναμη μεταξύ του δράστη και του θύματος, και η έλλειψη γλωσσικών δεξιοτήτων μπορεί να μειώσει την ικανότητα του παιδιού να αποκαλύψει την επίθεση. Οι εικόνες που περιλαμβάνουν μωρά είναι ιδιαίτερα δυσάρεστες, δεδομένου ότι εκμεταλλεύονται απαραιτήτως τις καταστάσεις της συνολικής εξάρτησης.

H ανάπτυξη του διαδικτύου και το πρόβλημα του περιεχομένου Στο παρελθόν, το να αποκτήσεις παιδική πορνογραφία ήταν δύσκολο. Απαιτούσε ένα μέτρο της φυσικής έκθεσης του προσώπου που περιλαμβάνεται για να αναγνωριστεί, δεδομένου ότι ήταν υποχρεωτική μια επίσκεψη σε ένα εξειδικευμένο κατάστημα με εξοπλισμό σεξουαλικής χρήσης (sex shop), ή έπρεπε να δοθεί σε μια οργάνωση διαταγής ταχυδρομείου ένα όνομα και η διεύθυνση. Επίσης η ιδιωτική ανταλλαγή των εικόνων μεταξύ των ατόμων γινόταν, αλλά πάλι ο κίνδυνος της αναγνώρισης παρέμενε. Οι εικόνες (υπό μορφή ενιαίων εικόνων, περιοδικά, ταινίες κινηματογράφου και πρόσφατα βίντεο) μπορεί να ήταν δαπανηρές για να αποκτηθούν από τις εμπορικές πηγές, επειδή ακόμα κι αν δεν ήταν παράνομες, η ανοικτή αναγνώριση ενός σεξουαλικού ενδιαφέροντος για τα παιδιά δεν είναι κάτι που έχει γίνει αποδεκτό στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Αναγνωρίζοντας αυτό, οι λιανοπωλητές της παιδικής πορνογραφίας μπορούσαν να χρεώσουν μεγάλα χρηματικά ποσά για τέτοιου είδους υλικό. Τώρα οι περιστάσεις έχουν αλλάξει. Ενώ η ανοικτή εμπορική πώληση της παιδικής πορνογραφίας δεν ανέχεται πλέον σε οποιαδήποτε δυτική χώρα, παράδοξα η διαθεσιμότητα της παιδικής πορνογραφίας είναι ευκολότερη και σε περισσότερο άφθονο ανεφοδιασμό από πριν. Αυτό φαίνεται να συμβαίνει λόγω του διαδικτύου, που επιτρέπει την ταχεία, αποδοτική και προ πάντων ανώνυμη διανομή της παιδικής πορνογραφίας σε μια σφαιρική κλίμακα. Καθένας με μια μικρή ποσότητα της τεχνικής πείρας μπορεί να έχει πρόσβαση στην παιδική πορνογραφία μέσω είτε του World Wide Web, είτε των ομάδων πληροφόρησης, είτε κρυφών ιστών παρόμοιων με το www όπου διακινείται ανωνυμα και μέαω συνεχών αλλαγων της ip παράνομο υλικό κάθε είδους. Επιπλέον, ένα μεγάλο μέρος του σχετιζόμενου με πορνογραφία διαδικτύου είναι ελεύθερο. Η παιδική πορνογραφία είναι ένα από τα λίγα προϊόντα που μπορούν να μεταφερθούν μέσω του διαδικτύου, υπό την έννοια ότι οι πληροφορίες που απαιτούνται για να κατασκευάσουν μια εικόνα μπορούν να είναι γρήγορα και εύκολα διανεμημένες πέρα από μια υπάρχουσα ευρέως διαθεσιμότητα διαδικτύου. Κατά συνέπεια, το διαδίκτυο επιτρέπει σε αυτήν την περίπτωση όχι μόνο την μετάβαση των πληροφοριών, αλλά και την παράδοση ενός προϊόντος - μια εικόνα ή μια τηλεοπτική ακολουθία υπό τον όρο ότι ο παραλήπτης έχει το λογισμικό για να αποκωδικοποιήσει και να κατασκευάσει μια εικόνα (Taylor and Quayle, 2003). Οι πληροφορίες που έχουν περαστεί στο διαδίκτυο ως εικόνα είναι ένα τέλειο αντίγραφο μιας αρχικής, η οποία μπορεί να αναπαραχθεί ατέλειωτα χωρίς απώλεια καθορισμού ή οποιονδήποτε άλλης ιδιότητας. Μόλις αντιγραφεί μια εικόνα και κατανεμηθεί το διαδίκτυο, η περαιτέρω διανομή της είναι πλήρως εκτός ελέγχου. Εάν μια εικόνα έχει διαβιβαστεί σε μια πηγή διαδικτύου, η αφαίρεση της αρχικής πηγής, δεν έχει καμία επίδραση στην επόμενη διανομή. Αυτό σημαίνει ότι μόλις αντιγραφεί μια εικόνα και διανεμηθεί στο Διαδίκτυο, είναι ουσιαστικά πάντα διαθέσιμη. Μπορεί πάντα να αντιγραφεί περαιτέρω, μπορεί πάντα να διανεμηθεί, και παραμένει πάντα. Ο μόνος σίγουρος τρόπος είναι μια εικόνα να επισημανθεί και να αποβληθεί κάθε αντίγραφο, έναν αδύνατο στόχο δεδομένης της σφαιρικής κλίμακας της διανομής αυτών των εικόνων (Taylor and Quayle, 2003). Τέτοια διανομή των εικόνων δεν είναι τυχαία, ούτε εκείνοι με ένα εμπορικό ενδιαφέρον για την παραγωγή του υλικού την οδηγούν απλώς. Οι άνθρωποι που ενώνονται στο Internet, σε μεγάλο βαθμό, διαμορφώνουν μια κοινότητα. Οι κοινότητες μπορούν να αποτελούνται από μερικούς ανθρώπους ή χιλιάδες. Η ιδιότητα μέλους των κοινοτήτων που διαμορφώνεται στο διαδίκτυο αλλάζει συνεχώς και εξελίσσεται όπως οι άνθρωποι αποκρίνονται σε αυτό το μέσο. Για εκείνους που έχουν ένα σεξουαλικό ενδιαφέρον για τα παιδιά, τέτοιες κοινότητες χρησιμοποιούνται για να ομαλοποιήσουν εκείνα τα ενδιαφέροντα αλλά χρησιμοποιούνται επίσης στις πληροφορίες μεριδίου και εμπορίου, και ιδιαίτερα τις φωτογραφίες των παιδιών (Trocmé N, MacLaurin, 2003). Ο Tate (1990) τόνιζει ότι το ιδιαίτερο πλεονέκτημα του διαδικτύου στον παιδόφιλο είναι η ασφάλεια του, δεδομένου ότι η συλλογή μιας ολόκληρης ζωής μπορεί να κρυφτεί σε ένα μικρό ποσό ηλεκτρικών εξαρτημάτων, συσσωρεύοντας τις πιθανότητες ενάντια στην ανακάλυψη. Αυτό που φαίνεται επίσης να συμβαίνει είναι ότι το διαδίκτυο λειτουργεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχουν σταθερές συνδέσεις με άλλες περιοχές, μερικές από τις οποίες επισημαίνονται από τη λέξη “παράνομη” και ότι αυτές ενεργούν στην συνέχεια ως χαρακτηριστικό ερέθισμα για την πρόσβαση σε όλο και περισσότερο ακραίο υλικό. Οι παραβάτες συχνά αναζητούν εικόνες που είναι των νεότερων και πιο μικρών παιδιών, ή περισσότερων ακραίων δραστηριοτήτων. Μπορεί οι προοδευτικές ιδιότητες της αναζήτησης για την νεότητα και τη διαφορά και της ταχύτητας της εξοικείωσης να είναι υπερβάλλουσες στο διαδίκτυο λόγου του καθαρού όγκου του διαθέσιμου υλικού και του χρονικού διαστήματος που οι χρήστες ξοδεύουν με αυτό (Taylor and Quayle, 2003). Το διαδίκτυο είναι μια πολύ ελκυστική θέση για τους παραγωγούς και τους καταναλωτές της παιδικής πορνογραφίας για διάφορους λόγους. Αρχικά, η τεχνολογία καθιστά τη σταθερή ενημέρωση πολύ εύκολη - μερικές υπηρεσίες υποστηρίζουν ότι ενημερώνουν το υλικό τους δύο φορές την εβδομάδα. Αφετέρου, φθάνει σε ένα σφαιρικό ακροατήριο γρηγορότερα από οποιαδήποτε άλλα μέσα. Τρίτον, παρέχει ποιότητα εικόνας με λιγότερη δαπάνη από ότι τους κατάλογους από χαρτί που συνήθιζε να είναι το πιο κοινό μέσο. Τέταρτον, οι εικόνες και οι ταινίες μπορούν να μεταφορτωθούν στον υπολογιστή και έχουν το πλεονέκτημα πέρα από την ταινία ότι η ποιότητά τους δεν χειροτερεύει με την ηλικία ή με τη μεταφορά σε έναν άλλο υπολογιστή. Πέμπτον, εκείνοι που διανέμουν την πορνογραφία επιδιώκουν την ασφάλεια στη αντιληπτή ανωνυμία που προσφέρεται από το διαδίκτυο, επιτρέποντας στον χρήστη να εφεύρουν ουσιαστικά οποιαδήποτε ταυτότητα και να καθοδηγήσουν ένα μήνυμα μέσω των διαφορετικών χωρών προκειμένου να αποφευχθεί η ανίχνευση (Arnaldo, 2001). Η τεχνολογία υπολογιστών έχει μετασχηματίσει την παραγωγή της παιδικής πορνογραφίας σε μια περίπλοκη, καθολική και ιδιόκτητη βιομηχανία. Καθένας με την πρόσβαση σε έναν υπολογιστή και ένα modem1 μπορεί να συνδεθεί σε on line εμπορικές υπηρεσίες και το διαδίκτυο, που συνδέει περίπου 100 εκατομμύρια ανθρώπους τον έναν με το άλλο σε όλο τον κόσμο. Κατ' αυτό τον τρόπο, το Διαδίκτυο γίνεται γρήγορα ο σημαντικότερος παράγοντας στη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών και το κύριο μέσο της ανταλλαγής της παιδικής πορνογραφίας. Αποκλείει οποιαδήποτε απλή αναλογία με τα υπάρχοντα μέσα ή με τους άλλους παραδοσιακούς τρόπους επικοινωνίας. Κίνδυνοι για τα παιδιά Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους τα παιδιά μπορούν να επηρεαστούν ενδεχομένως και να βλαφτούν από την παιδική πορνογραφία στο διαδίκτυο: α) με την έκθεση τους σε αυτό ως αμελείς θεατές, ή β) με το να γίνονται το θέμα των ταινιών και των φωτογραφιών διαδίδοντας τις στο διαδίκτυο. Η παιδική πορνογραφία στην οποία τα παιδιά μπορούν να εκτεθούν μπορεί να λάβει την μορφή κειμένου, εικόνων ή επικοινωνιών μέσω των "chat rooms". Μεταφέροντας τις στους πίνακες δελτίων, με τις ομάδες πληροφόρησης και άλλες μορφές επικοινωνίας του διαδικτύου. Εντούτοις, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει νεαρά άτομα στο συμπέρασμα ότι εάν είναι στην οθόνη, κατόπιν πρέπει να είναι σωστό (Arnaldo, 2001). Οι κίνδυνοι, πιο συγκεκριμένα, είναι οι ακόλουθοι (http://www.unesco.org):

• οι ενήλικες ομάδες που κανονικά δεν θα ήταν ενδιαφερόμενες στην πορνογραφία παιδιών γίνονται ενδιαφερόμενοι για το αντικείμενο από περιέργεια και συγκίνηση αναζητώντας την εύκολη πρόσβαση. Κανονικά, τα παιδιά δεν είναι καταναλωτές της παιδικής πορνογραφίας, αν και μπορούν να έρθουν αντιμέτωπα με το αντίστοιχο υλικό μπορούν είτε να τραυματιστούν, είτε να εξοικειωθούν με τις γραφικές παρουσιάσεις. Εν πάση περιπτώσει, η ομάδα δυνητικών χρηστών επεκτείνεται πέρα από τους αρχικούς πορνογραφικούς κύκλους.

• με την υψηλή προσοχή και το αυξανόμενο ενδιαφέρον για το ζήτημα, ακόμη και τα νόμιμα ΜΜΕ μπορούν να περιληφθούν μέσω, π.χ., "του παιχνιδιού" με το θέμα στις διαφημίσεις, που δημιουργώντας τις "αμφίθυμες" εικόνες όπου τα ενήλικα πρότυπα ποζάρουν ως παιδιά κ.λ.π.

• καθώς οι μηχανισμοί αγοράς ισχύουν, τα παιδιά γίνονται ένα πιθανό "σεξουαλικό προϊόν πωλήσεων".

«Τα κορίτσια διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για σεξουαλική κακοποίηση από ότι τα αγόρια. Και τα κορίτσια και τα αγόρια διατρέχουν αυξανόμενο κίνδυνο εάν έχουν ζήσει χωρίς έναν από τους φυσικούς γονείς τους, έχουν μια μητέρα που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις οικογενειακές υποχρεώσεις, ή θεωρούν την οικογενειακή ζωή τους ως δυσάρεστη» (Finkelhor, 1984). Σύμφωνα με τον Finkelhor τα αγόρια τα οποία έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά διατρέχουν έναν αυξανόμενο κίνδυνο να κακοποιήσουν σεξουαλικά, τα κορίτσια τα οποία ζουν μαζί με τους πατριούς διατρέχουν έναν αυξανόμενο κίνδυνο έναντι των κοριτσιών που ζουν με το βιολογικό τους πατέρα και ότι τα παιδιά με ειδικές ικανότητες/ανάγκες διατρέχουν έναν αυξανόμενο κίνδυνο έναντι υπολοίπων παιδιών. Θεωρεί επίσης χαμηλού κινδύνου παιδιά εκείνα τα οποία: ξέρουν να βάζουν δικά τους όρια και είναι ικανά να τα διατηρούν, έχουν την ικανότητα να τα κάνουν γνωστά σε τρίτους, είναι ικανά να αναγνωρίζουν προβλήματα και να μιλάνε για αυτά, έχουν αυτοπεποίθηση στο να εκφράζουν τις δικές τους απόψεις και ανησυχίες τους παρά τις αντίθετες απόψεις που μπορεί να εκφράζουν οι ενήλικες. Από την άλλη μεριά, τα υψηλού κινδύνου παιδιά είναι μικρά ή μεγάλα τα οποία είναι παθητικά, εξαρτώμενα, αποσυρμένα, ανήσυχα, έντρομα, αδύναμα, αδύναμα να αρθρώσουν ανησυχίες, αδύναμα να αναγνωρίσουν λανθάνουσα συμπεριφορά και ακόμα λιγότερο να την αναφέρουν. Δημοσίευση Προσωπικών Δεδομένων στο Διαδίκτυο Οι κοινωνικές επαφές μέσω νέων τεχνολογιών γίνονται όλο και πιο αγαπητές στους νέους, και οι δυνατότητες των νέων κινητών τηλεφώνων που παρέχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και αποστολή μηνυμάτων με φωτογραφίες, δημιούργησαν μια απίστευτη αύξηση των ιστοσελίδων moblogging. Το « Moblog » είναι μια σύνθετη λέξη από τους αγγλικούς όρους « mobile » και « weblog». Ένα moblog αποτελείται από περιεχόμενο που έχει δημοσιευθεί στο διαδίκτυο μέσω ενός κινητού τηλεφώνου ή μιας φορητής συσκευής, όπως ένα PDA κτλ. To περιεχόμενο μπορεί να είναι μέρος ενός προσωπικού ημερολογίου που ανανεώνεται καθημερινά, μέχρι υλικό από πολιτικές καμπάνιες ή διαφημιστικά προγράμματα όπου υπάρχει μια πλειάδα συγγραφέων. Τα moblogs είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικά και αμέτρητες ιστοσελίδες moblogging υπάρχουν ήδη στο διαδίκτυο. Μάλιστα, κάποιοι κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων δημιούργησαν ειδικούς εικονικούς χώρους moblogging για τους χρήστες τους. Εκτός από τα ανωτέρω υπάρχουν και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Οι χρήστες του διαδικτύου έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν τα εικονικά τους προφίλ και να αναπτύξουν ένα δίκτυο επαφών, με τις οποίες μπορούν να επικοινωνούν μέσω της ιστοσελίδας . Οι χρήστες δηλαδή δημιουργούν τον προσωπικό τους εικονικό ιστοχώρο, στον οποίο παραθέτουν στοιχεία για τον εαυτό τους, τα ενδιαφέροντά τους, αναρτούν φωτογραφίες τους κ.α. Είναι ευνόητο ότι ανάλογα με τα στοιχεία που κάποιος επιλέγει να αναρτήσει δημοσίως μπορεί να εντοπιστεί στο φυσικό κόσμο ή το αντίθετο. Οι περισσότεροι νέοι είναι ενθουσιώδεις χρήστες αυτών των υπηρεσιών και δημοσιεύουν φωτογραφίες τους στο διαδίκτυο (πολλές φορές και προκλητικού περιεχομένου). Μέχρι σήμερα, οι επιπτώσεις στα παιδιά και τους νέους από τέτοιες δημοσιεύσεις προσωπικών πληροφοριών σε ιστοσελίδες δεν έχουν ερευνηθεί διεξοδικά. Είναι όμως λογικό να υποτεθεί ότι τα παιδιά και οι νέοι που δημοσιεύουν προσωπικά δεδομένα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εκμετάλλευσης. Ειδικότερα, φωτογραφίες, στοιχεία επικοινωνίας, ή πληροφορίες σχετικά με τις σχολικές ή εξωσχολικές τους δραστηριότητες π.χ. σε κάποιο αθλητικό κέντρο θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για κακό σκοπό. Αυτή τη στιγμή, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης παρέχουν πολύ λίγες πληροφορίες σχετικά με οδηγίες ασφάλειας ή σχετικά με τους τρόπους που μπορεί να αναφερθεί οποιαδήποτε προσπάθεια εκμετάλλευσης ή κατάχρησης της πληροφορίας που περιέχουν. (Πηγή: “ Children and young people's use of moblogs”. Rachel O'Connell, Cyberspace Research Unit, University of Central Lancashire, U.K.) Δωμάτια Ανοιχτής Επικοινωνίας και Grooming Τα δωμάτια ανοιχτής επικοινωνίας, γνωστά ως “Chat Rooms” είναι ιδιαίτερα αγαπητά σε παιδιά, αλλά και σε μεγάλους γιατί δίνουν τη δυνατότητα σύγχρονης επικοινωνίας σε πραγματικό χρόνο. Είναι ηλεκτρονικοί τόποι, όπου τα παιδιά μπορούν να κάνουν νέες φιλίες, καθώς επιτρέπουν την επικοινωνία απευθείας με ανθρώπους που μπορεί να βρίσκονται στην άλλη πλευρά της γης. Είναι όμως γεγονός ότι άνθρωποι που έλκονται από άτομα μικρής ηλικίας χρησιμοποιούν τις δυνατότητες των chat rooms και των προγραμμάτων άμεσης επικοινωνίας μέσω μηνυμάτων για να πλησιάσουν τα παιδιά και τους νέους επιδιώκοντας να τα παρενοχλήσουν ή ακόμη και να παρασύρουν για να τα κακοποιήσουν σε μια προσωπική συνάντηση. Τα κορίτσια μεταξύ 13 και 17 χρόνων διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Μια μέθοδος που χρησιμοποιείται για να προσελκύσουν ανήλικα άτομα είναι το λεγόμενο «Grooming». Τις περισσότερες φορές δηλαδή χρησιμοποιούν ψεύτικα στοιχεία για να προσεγγίσουν τα υποψήφια θύματά τους (όνομα, ηλικία, ενδιαφέροντα) και με διάφορες μεθόδους ξεγελάνε τα παιδιά και τα πείθουν να τους δώσουν τη διεύθυνση του σπιτιού τους, το όνομα του σχολείου τους, και το τηλέφωνό τους. Τα δωμάτια ανοιχτής επικοινωνίας φιλοξενούνται στο Διαδίκτυο, παρέχοντας πρόσβαση από οπουδήποτε στον κόσμο. Τα παιδιά τείνουν να πιστεύουν ότι τα chat rooms είναι ασφαλή, καθώς είναι δημόσιοι χώροι επικοινωνίας και επιτρέπουν την ανωνυμία. Οι παιδόφιλοι αρχίζουν να συνομιλούν με τα υποψήφια θύματα για να δημιουργήσουν μια εικόνα γι’ αυτά, το λεγόμενο -ως όρος- “profile” τους και να συλλέξουν όσο περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την διεύθυνσή τους, τα ενδιαφέροντά τους, και τις σεξουαλικές τους εμπειρίες. Στη συνέχεια η συζήτηση κατευθύνεται σε θέματα σεξουαλικού περιεχόμενου, και πολλές φορές ο παιδόφιλος στέλνει φωτογραφίες παιδικής πορνογραφίας για να δημιουργήσει στο παιδί την αίσθηση ότι δεν είναι κάτι κακό, αλλά και να το φέρει σε δύσκολη θέση, έτσι ώστε να μην το αναφέρει στους γονείς του. Τέτοιες ενέργειες αποσκοπούν στο να αποδυναμώσουν τα παιδιά και να τα πείσουν να συμμετάσχουν αργότερα σε σεξουαλικές πράξεις. Εκτός από τους δημόσιους χώρους επικοινωνίας, τα λεγόμενα Internet Relay Chat (IRC) επιτρέπουν και την διαπροσωπική επικοινωνία, μέσω ιδιωτικών χώρων συνομιλίας. Επίσης, είναι ιδιαίτερα γνωστό το λεγόμενο ICQ, από τον αγγλικό όρο “I Seek You” (σε ελεύθερη μετάφραση «Σε ψάχνω») , όπου μέσα από μια λίστα διευθύνσεων κάποιος μπορεί να επιλέξει να συνομιλήσει με κάποιο πρόσωπο ορισμένης ηλικίας, και με συγκεκριμένα ενδιαφέροντα, σε ιδιωτικό δωμάτιο συνομιλίας. Τέτοια δωμάτια προφανώς διευκολύνουν ιδιαίτερα τους παιδόφιλους, γιατί δεν αφήνουν ηλεκτρονικά αποτυπώματα, οπότε είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν. Οι έφηβοι εμφανίζονται ως η πιο ευάλωτη ηλικιακή ομάδα σε ότι αφορά την παιδική πορνογραφία και το πορνογραφικό περιεχόμενο που δημοσιεύεται γενικότερα στο Διαδίκτυο . Σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε το 2004 το περιοδικό «Journal of Adolescent Health», το 76% των ατόμων που υπέστησαν σεξουαλική παρενόχληση η οποία ξεκίνησε μέσω διαδικτυακής επικοινωνίας ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των 13 έως 15 ετών. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι κορίτσια. Και στον Ελληνικό χώρο τα στοιχεία συμπίπτουν. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2006, το 71% των παιδιών ηλικίας μέχρι 12 ετών έχει ήδη συναντήσει πορνογραφικό υλικό μέσω Διαδικτύου είτε σκόπιμα είτε τυχαία (πηγή: Εταιρία Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας). Κατά την περίοδο της εφηβείας τα νεαρά άτομα εξερευνούν τη σεξουαλικότητά τους και προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν, κάνοντας την «προσωπική τους επανάσταση». Αυτή η στάση ανεξαρτησίας και η αναζήτηση νέων γνωριμιών μέσω Διαδικτύου, ως αγαπητού μέσου επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης, καθιστούν τους εφήβους την πιο ευαίσθητη ομάδα στο ζήτημα της πορνογραφίας αλλά και της σεξουαλικής παρενόχλησης.

Παιδόφιλες συμπεριφορές Ο όρος “παιδεραστής” είναι κλινικός, στην προέλευση του σημαίνει “εραστής των παιδιών”, και χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε έναν ενήλικο που έχει διαταραχή προσωπικότητας και περιλαμβάνει ένα συγκεκριμένο ενδιαφέρον για τα ανήλικα παιδιά. Συνήθως υπάρχει διάκριση από τους παοδόφιλους οι οποίοι μπορεί και να μην προχωρήσουν σε σεξουαλική πράξη, καθώς κατανοούν ότι δεν είναι σωστό. Γινεται κατανοητό ότι βάσει αυτού, ένας παιδεραστής ειναι σίγουρα παιδόφιλός αλλά δε συμβαίνει απαραίτητα το αντίστροφο. Μερικοί παιδόφιλοι ενδιαφέρονται είτε για θηλυκά είτε για αρσενικά θύματα, συνήθως όμως δεν παρουσιάζουν καμία συνεπή προτίμηση γένους. Αν και η πλειοψηφία των παιδόφιλων είναι άνδρες εντούτοις υπάρχει ένα ποσοστό των παιδόφιλων γυναικών. Μέχρι σήμερα ο όγκος της έρευνας για τους σεξουαλικούς παραβάτες έχει εστιαστεί στα ενήλικα αρσενικά χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν ο αριθμός των γυναικών με παιδοφιλικές τάσεις, με αποτέλεσμα να υπάρχει πολύ λίγη έως ανύπαρκτη δημοσιευμένη έρευνα σε αυτήν την περιοχή και να αποτελείται κυρίως από τις περιγραφές κλινικών περιστατικών που έχουν καταγραφεί. Οι παιδόφιλοι δεν ενεργούν όλοι με τον ίδιο τρόπο στο σεξουαλικό ενδιαφέρον. Διακρίνονται δυο τύποι παιδόφιλων (Taylor and Quayle, 2003) : 1. Περιστασιακός παιδόφιλος. Είναι ο μη αποκλειστικός τύπος παιδόφιλου που είναι σεξουαλικά ενεργός τόσο με παιδιά όσο και με ενήλικους. 2. Προνομιακός παιδόφιλος . Είναι ο αποκλειστικός τύπος παιδόφιλου που ελκύεται σεξουαλικά μόνο από παιδιά. Οι περιστασιακοί παιδόφιλοι επιτίθενται σεξουαλικά στα παιδιά χωρίς απαραιτήτως να αισθάνονται οποιαδήποτε σεξουαλική έλξη προς αυτά. Αυτές είναι συχνά απομονωμένες ορμητικές πράξεις που δεσμεύονται από άτομα με παθολογικές προσωπικότητες. Η συμπεριφορά του τύπου αυτού είναι λιγότερο επίμονη και περισσότερο προβλέψιμη από αυτήν των προνομιακών παιδόφιλων (Arnaldo, 2001). Οι προνομιακοί παιδόφιλοι δεν αποτελούν μια ομοιογενή ομάδα από τον τρόπο που λειτουργούν. Υπάρχουν τρεις μορφές συμπεριφοράς με τις οποίες μπορούν να ενεργήσουν (Arnaldo, 2001). : 1. η αποπλάνηση ακολουθείται από τους παιδόφιλους που παρακινούνται από μια μορφή ναρκισσισμού. 2. οι «εσωστρεφείς» παιδόφιλοι στερούνται τις διαπροσωπικές δεξιότητες της προηγούμενης μορφής και τείνουν να κακοποιήσουν πολύ μικρά παιδιά. 3. οι «σαδιστικοί» παιδόφιλοι αντλούν την σεξουαλική ευχαρίστηση από την επιβολή του πόνου στα θύματα τους. Παρ’ όλα αυτά ο Conte (Wallance, 2002) περιγράφει κάποιους παράγοντες που θεωρούνται σημαντικοί για την εκτίμηση των χαρακτηριστικών των παραβατών. Αυτοί είναι :

• η μέτρηση του σεξουαλικού ερεθισμού είναι ουσιαστικό να διαχωρίζεται ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες σεξουαλικών παραβατών

• ο ρόλος των σεξουαλικών φαντασιώσεων με τα παιδιά είναι σημαντικός εξαιτίας της σύνδεσης του με την παρεκκλίνουσα σεξουαλικότητα. Οι φαντασιώσεις με παιδιά σε συνδυασμό με τον αυνανισμό του ατόμου, κατά την διάρκεια των φαντασιώσεων οδηγεί σε μία μορφή πρόβας για επαφή με τα υποψήφια θύματα

• οι τύποι ορθολογισμών που χρησιμοποιούνται από τους ενήλικους παραβάτες που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με παιδιά είναι ένα κρίσιμο σημείο. Αυτοί οι ορθολογισμοί συχνά παίρνουν την μορφή δηλώσεων ή σκέψεων των παραβατών για να δικαιολογήσουν με αυτόν τον τρόπο τις πράξεις τους.

Πέρα από τις διάφορες μορφές ψυχοπαθολογίας που συναντώνται στην παιδική κακοποίηση, ο Finkelhor (1984) καθόρισε τέσσερις παράγοντες που έχουν σχέση με την σεξουαλική κακοποίηση. Ονομάζει αυτή τη θεωρία ως «το μοντέλο των τεσσάρων προϋποθέσεων της σεξουαλικής κακοποίησης». Αυτό το μοντέλο καθιερώνει τις προϋποθέσεις που δημιουργούν ένα προσωπικό και κοινωνικό περιεχόμενο για την έκφραση καταχρηστικών σεξουαλικών συμπεριφορών. Οι προϋποθέσεις αυτές όπως παρατίθενται παρακάτω είναι :

• το κίνητρο για σεξουαλική κακοποίηση. Το κίνητρο για να κακοποιήσει κάποιος σεξουαλικά ένα παιδί συμπεριλαμβάνει συναισθηματική αντιπαράθεση, σεξουαλικό ερεθισμό και μπλοκάρισμα. Η συναισθηματική αντιπαράθεση περιλαμβάνει την ικανοποίηση μίας συναισθηματικής ανάγκης σε συσχετισμό με το παιδί κατά ένα σεξουαλικό τρόπο. Ο σεξουαλικός ερεθισμός συμβαίνει όταν το παιδί γίνεται η πηγή της σεξουαλικής ευχαρίστησης. Το μπλοκάρισμα συμβαίνει όταν άλλες εναλλακτικές μορφές σεξουαλικής ικανοποίησης δεν είναι παρούσες, διαθέσιμες ή λιγότερο ικανοποιητικές. Το κίνητρο για την κακοποίηση ενός παιδιού βασίζεται σε ατομικά όπως επίσης και σε κοινωνιολογικά επίπεδα. Οι ατομικές επεξηγήσεις συμπεριλαμβάνουν την ανάγκη για δύναμη και έλεγχο, την ασυνείδητη επανάκτηση ενός παιδικού τραύματος και την βιολογική ανωμαλία. Οι κοινωνιολογικοί λόγοι περιλαμβάνουν την ανδροκρατούμενη κοινωνία που απαιτεί την ανδρική κυριαρχία, την παιδική πορνογραφία και το ερωτικό πορτραίτο των παιδιών στα Μ.Μ.Ε.

• η υπερνίκηση των εσωτερικών ανασταλτικών παραγόντων. Ο σεξουαλικός παραβάτης πρέπει να ξεπεράσει τις εσωτερικές ανασφάλειες που θα τον εμπόδιζαν να κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί. Κάποια από αυτά ξεπερνιούνται με την κατανάλωση αλκοόλ ή την χρήση ναρκωτικών ουσιών, μία υπάρχουσα ψύχωση, την ανικανότητα του παραβάτη να ταυτιστεί με τις ανάγκες του θύματος και τις αδύναμες εγκληματικές κυρώσεις εναντίον των παραβατών.

• η υπερνίκηση των εξωτερικών ανασταλτικών παραγόντων. Αυτές οι συνθήκες είναι έξω από τον έλεγχο του παραβάτη. Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν κοινωνικές καταστάσεις όπως ο τύπος και η ποσότητα επιτήρησης που λαμβάνει το παιδί και η έλλειψη μιας πατρικής φιγούρας κοντά στο παιδί που να το προστατεύει. Επιπροσθέτως, η έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης για τις μητέρες, οι φραγμοί στην ισότητα και η διάβρωση των κοινωνικών δικτύων της οικογένειας συμβάλλουν στην ικανότητα του παραβάτη να ξεπεράσει τους εξωτερικούς ανασταλτικούς παράγοντες.

• η υπερνίκηση της αντίστασης του παιδιού. Αυτοί οι παράγοντες αφορούν την ικανότητα του θύματος να αντισταθεί στις σεξουαλικές προτάσεις. Το παιδί μπορεί να είναι συναισθηματικά ανασφαλές, αποκλεισμένο ή να έχει ελλιπή γνώση της σεξουαλικής εμπειρίας. Το θύμα μπορεί να νιώσει ανήμπορο ή μπορεί να υπάρχει μία κατάσταση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο θύμα και τον δράστη.

Δεν υπάρχει καμία ευδιάκριτη ή ξεκάθαρη απάντηση στο γιατί οι ενήλικοι κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά. Ο παραβάτης μπορεί να διαπράττει αυτές τις πράξεις για μία σωρεία αιτιών. Τόσο οι ψυχολογικές δυνάμεις όσο και οι κοινωνικές δομές έχουν θέση σε αυτό το περίπλοκο σχέδιο που επιτρέπει στους ενήλικες να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τα παιδιά. Ο Finkelhor (1984) σκόπευε το πρότυπο προϋπόθεσης να είναι ένα γενικό σχεδιάγραμμα για όλα τα είδη σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά, εντούτοις, έδωσε έμφαση στη σημασία δύο διαστάσεων για να ταξινομηθούν αυτοί που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά: (α) η δύναμη του κινήτρου και (β) η αποκλειστικότητα της σεξουαλικής προτίμησης. Είναι αναγκαίο να γίνει ένας διαχωρισμός των παραγόντων που οδηγούν τα άτομα σε μια παιδόφιλη πράξη (Marlatt, G.A., & Gordon).

1.Προ–επίθεσηςσυναισθηματικοίπαράγοντες Ηεμφάνισημιαςκαταθλιπτικήςκατάστασης,έναανήσυχοσυναίσθηματηςπλήξης,μιααίσθησητηςαποτυχίαςκαιηαδυναμίααναφέρονταισυχνάαπότουςπαιδόφιλουςωςπρόδρομοιμιαςανόδουστηνπαρεκκλίνουσασεξουαλικήδιέγερσήτους. 2.Λογικοίπαράγοντες Στηνπρονομιακήπαιδοφιλία,ηπραγματικήπράξηπολύσπάνιαπραγματοποιείταιστηνώθηση.Μπορείσυνήθωςναχωριστείσεακριβείςακολουθίες:μιασυγγενικήστρατηγική,μιαστρατηγικήπροσέγγισης,αξιολόγησητουκινδύνου,πραγματοποίησητηςπράξης. Αυτόπεριλαμβάνειμιαδιαδικασίαπουαναπτύσσεταιπέρααπόταποικίλαχρονικάδιαστήματα.Απαιτείτηνκαθιέρωσητωνσχέσεωνείτεμετηνοικογένειαείτεμεμιαακολουθίατουπαιδιούπουεπιλέγεται.Ταθύματαεπιλέγονταιβάσειτωνπροσωπικώνκριτηρίωνόπωςτοφύλο,τηνηλικίακαιταγενικάφυσικάχαρακτηριστικά.Ηαρχικήεπαφήγίνεταιχρησιμοποιώνταςτιςδιάφορεςστρατηγικές,πουκυμαίνονταιαπότησυνομιλία,ταδώρα,τηνεπίδειξηενδιαφέροντοςγιατιςεπιθυμίεςτουπαιδιούήταχόμπιτουκαιστηχρήσητωναπειλώνκαιτηςδύναμης.Οπαιδόφιλοςαξιολογείσυνεχώςτονσχετικόκίνδυνο.Αυτός,επομένως,λαμβάνειυπόψητέτοιουςπαράγοντεςόπωςηπαρουσίαήαπουσίαπιθανώνμαρτύρων,πιθανήςκαταγγελίαςαπότοπαιδί,τηνυποτιθέμενηαντίδρασητουγονέαήσυγγενήκαικοντινώνσυνεργατών,εκδίκηση,αναφοράτηναστυνομία,κ.λπ.(Marlatt,G.A.,&Gordon). Επίλογος Ησεξουαλικήκακοποίησηπαιδιώνδενείναινέοφαινόμενο,ούτεκαιηπαιδικήπορνογραφία.Τοδιαδίκτυοέχεικαταστήσειβεβαίωςτηνπαιδικήπορνογραφίαπιοδιαθέσιμηκαιμέσωμερικώνδιακριτικώνδιαδικασιώνέχειενισχύσειτησεξουαλικήεκμετάλλευσητωνπαιδιών.Παρόλααυτάηπροσβολήπραγματοποιείταιμέσασ’ένακοινωνικόπλαίσιο. Έχειγίνειπλέονφανερόότιτοήδηυπάρχοννομικόοπλοστάσιοδενεπαρκείγενικάγιατηναντιμετώπισητουεγκλήματοςστονκυβερνοχώρο.Ηαντιμετώπισήτουδενμπορείναγίνειμονομερώς,απόκάθεκράτοςχωριστά.Απαιτείταισυλλογικήαντιμετώπιση.Στηνέννοιατηςσυλλογικήςαντιμετώπισηςδενπρέπεινασυμπεριληφθείμόνοηπολιτεία,αλλάκαικάθεεπιμέρουςφορέας,στοβαθμόβέβαιαπουαυτόςμπορείνασυμβάλειστηναντιμετώπισητηςνέαςαυτήςηλεκτρονικήςεγκληματικότητας. Παρόληόμωςτηνσπουδαιότητατουπροβλήματοςαυτούεντύπωσηκάνειηαπραξίατηςπολιτείας.Πιοσυγκεκριμέναφαίνεταιότιδενυπάρχειειδικότμήμαστηνελληνικήαστυνομίαπουναερευνάαποκλειστικάτοέγκλημαστονκυβερνοχώρο.Αντιθέτως,αντίδηλαδήτηνδημιουργίαενόςυπεύθυνουτμήματοςγιατοθέμααυτό,οιειδικοίέχουνκατατάξειτηναντιμετώπισητουστηναρμοδιότητατουτμήματοςανηλίκωνμετηνσύμπραξηομάδαςδίωξηςτουΗλεκτρονικούΟικονομικούεγκλήματος,όπουεπειδήκατάκανόναταπερισσότεραεγκλήματατουκυβερνοχώρουέχουνοικονομικόχαρακτήρα,θεωρείταιπιοεξειδικευμένοστοσυγκεκριμένοαντικείμενο.ΣτηνΕλληνικήέννομητάξημέχριπρότινος,δενυπήρχεγενικόςνόμοςπουνααναφέρεταιαποκλειστικάσεθέματακαιειδικότεραναρυθμίζειτησυμπεριφοράτωνχρηστώντουΔιαδικτύουαπόάποψηποινικούδικαίου,κατ’επέκτασηδενυπήρχεούτεειδικήνομοθεσίαπουνααναφέρεταιστηνπαιδικήπορνογραφία.Μόλιςτο2002ψηφίστηκενόμοςσχετικάμετηδιακίνησηπορνογραφικούυλικού,μέχριναψηφιστείονόμοςαυτόςυπήρχεμόνοονόμος1805/88οοποίοςόμωςαφορούσετηνηλεκτρονικήεγκληματικότητα.. Σύμφωναμεταπρότυπατωναναπτυγμένωνχωρώνθαέπρεπεναπαρέχεταισωστήπληροφόρησησεγονείς,εκπαιδευτικούςκαιμετέπειτασταπαιδιά,πρώτισταγιακατάλληληπρόληψημεσκοπότηνπροστασίατωνπαιδιώναφενόςαπότηνθεώρησηακατάλληλουπορνογραφικούυλικούκαιαφετέρουαπότηνεκμετάλλευσητουςαπότοκύκλωμααυτό,ενώωςδευτερεύωνμέλημαενημέρωσηγιατρόπουςαντιμετώπισηςπουθαείναιστηνδιάθεσητουκαθενόςείτεσεπροσωπικόεπίπεδο,είτεμέσωενόςιδιωτικούήδημόσιουφορέα.οικοδομητικότρόποεπηρεασμένοςπάντααπότηνιδιαίτερηευαισθησίαπουτονδιακρίνει. Συμπερασματικά, θαμπορούσεναλεχθείότιόσοεξελίσσεταιητεχνολογίατόσοεμφανίζονταικαινέεςμορφέςεγκληματικώνδραστηριοτήτων.Η«σκοτεινή»αυτήπλευράτηςτεχνολογίαςδενπρέπεινααποτρέπειαπότοναεπισημαίνονταιθετικέςπλευρέςτουκυβερνοχώρου.Οκυβερνοχώροςαπόμόνοςτουδενδιαθέτειηθική.Δενείναιαπόμόνοςτουούτεκαλόςούτεκακός.Έχειτηνηθικήπουεμείς,οιχρήστεςτουπροσδίδουμε.Οκυβερνοχώροςδενείναιτίποταάλλο,παράηκοινωνίαμας,οκόσμοςμαςστηνηλεκτρονικήτουδιάσταση.